Drie dagen zonder de verhalen van Nykle Krijgsveld.. kan dat wel?

Drie dagen zonder blog, waar is de wereld nog zonder de geweldige verhalen van Nykle Krijgsveld? U hoort het hier.
(De originele titel, er kunnen niet meer dan 100 tekens in de titelbar blijkbaar)

Jawel het is woensdag vijf uur en ik zit in de tuk-tuk naar huis. De dag les zit we alweer op en ik heb mooi even tijd om wat te schrijven!
Maandag 2/10
Lekker in de tuk-tuk met zondag met lubach filmpjes naar school gereden met mijn nieuwe chauffeur. Op school heb ik geprobeerd om alle kleren aan de kinderen te leren. Hiervoor had ik een tas met allemaal kledingstukken meegenomen waar de kinderen vragen over moesten beantwoorden :) (natuurlijk waren de sokken en schoenen oorzaak van veel gelach) Hierna heb ik alle kledingstukken betekent met Engels en khmai erbij en het roep en wijs spelletje gedaan, vervolgens alle woorden weggeveegd en het spel toen nogmaals gespeeld. De kinderen vinden het zo leuk! Galgje was de afsluiting :)
Na een heerlijke lunch van zoetigheden weer naar de school op weg maar de zak klaren was ik vergeten.. die moet ik morgen maar meenemen dan. Op school heb ik eigenlijk dezelfde leuke spelletjes en oefeningen gedaan maar iets meer gefocust op uitspraak!
Die avond was er spaghetti! Eindelijk! Het probleem was dus geweest dat een van de meisjes had aangegeven geen vlees te eten dus kookte de kok alleen kip! Nu kookt ze alles gevarieerd en eten we elke dag weer heerlijk!
Na de spaghetti hebben we de meeting gehad waar vooral Sophie veel aandacht trok voor haar eigen geklaag en in die sfeer de rest meetrok maar dat werd best goed opgevangen door iedereen en vooral door de Rob van projects abroad!
Ik heb gepraat over het project en dat de site niet helemaal werkt, dat de communicatie met de docent soms lastig is... etc. Die avond nog even goed nagepraat met Romy en Vera en om half elf lekker gaan slapen!
De volgende morgen was er een nieuw meisje aangekomen uit België, Janne. Dus lekker met zijn allen ontbeten en dit keer met de zak kleren naar school!
Op school ben ik de zinnen uit het lesboek gaan behandelen en hier bij een standaard zin opgebroken in de stukjes die in elke zin hetzelfde zijn en de woorden die je kunt veranderen. De meeste leerlingen snapten dit heel goed maar de docent vond het erg lastig om te begrijpen en vond het niet goed dat ik niet gewoon drie zinnen uit het boek koos om die die dag te oefenen terwijl ik dat dus gewoon deed..
Ik dus mijn coördinator bellen en die belt weer het schoolhoofd en die komt in de klas. Hij luisterde naar allebei onze verhalen en was het met Allebei eens en ging weer weg.. Dat hielp dus heel veel. De docent heeft even voorgedaan hoe zij het zou doen en ik heb dat nagedaan. Na afloop vroeg ik haar of ze boos op me was maar zij was juist bang dat ik boos op haar was dus na allebei vol overtuiging niet boos te zijn konden we rustig afscheid nemen!
In de middag heb ik het wat beter geprobeerd te doen door naar de smaak van de docent te luisteren. Dit ging goed met de kleren die ik had meegenomen dus de les was leuk :)
Die avond was de laatste avond van de twee meisjes uit Amerika dus we zijn met zijn allen uit eten geweest en op het menu stond... tarantula D: samen met een lekkere soft shell crab salade :) Ik was compleet bang voor de spinnen en durfde ze eigenlijk niet aan te raken maar na mijn angst te hebben overwonnen heb ik een aantal harige pootjes opgegeten plus de inhoud van lichaam en schedel! Lekker hoor..
Die avond zijn we met zijn allen naar een sky-bar gegaan waar ze prima lekkere drankjes serveerden, met een goede gesprekspartner en een super uitzicht over de hoofdstad van Cambodja hebben we een super avond gehad! Toen we uiteindelijk besloten om naar huis te gaan was het idee om te gaan lopen. Nykle natuurlijk navigeren, gaat meteen 180° de verkeerde kant op.. toch jammer.
Wanneer we weer de goede kant oplopen en ik voorop loop met Sabrina lijkt het ineens alsof Vera die achteraan liep met Sophie struikelt, maar er rijdt ook een scooter snel voorbij dus het leek alsof ze was geraakt en werd meegeduwd.. niks van die was waar: de schootermannen hadden geprobeerd Vera's handtas te grijpen maar Vera had hem goed vast.. Nu wilde iedereen toch wel graag alsnog een tuk-tuk pakken.
De volgende morgen, vandaag dus ben ik wat eerder opgestaan, om zeven uur, om met Mary en Alison te ontbijten voor de laatste keer. Vervolgens op school heb ik de leerlingen laten oefenen met zinnen maken over kleren en ook alle stof van het boekje herhaald omdat ik ze morgen (donderdag) een klein proefwerkje ga laten maken. Dit ging heel prima en als afsluiting heb ik wat spelletjes gedaan.
Bij de lunch was Madeline gekomen om te overleggen over de reis naar Vietnam, maar na uit te rekenen dat de totaalprijs voor de reis boven de $300 ligt moest Maddie afzeggen vanwege gebrek aan budget.. eerlijk gezegd weet ik ook nog steeds niet hoeveel ik ga betalen maar de reis klinkt wel heel erg super.
Ook was Robbert langsgekomen om met mij een teaching-cursus te doen. We hebben het gehad over de klinkers van de Engelse taal die de Cambodjaanse mensen moeilijk vinden en daar ook manieren voor bedacht om omheen les te geven, ook hebben we het gehad over het khmai alfabet en een heleboel nieuwe woorden geleerd die ik meteen kon toepassen op alle mensen en kinderen die ik op school tegenkwam wat zij ontzettend leuk vonden!
Bijvoorbeeld het schoolhoofd, een prima aardige man maar niet veel meer klom helemaal uit zijn schulp toen ik was Cambodjaans tegen hem sprak! Hij begon me meteen meer zinnen te leren etc. Ook de kinderen werden laaiend enthousiast van mijn woordkennis :) dank je Rob.
Die middag heb ik hetzelfde gedaan qua lesgeven als in de ochtend en 's avonds na het eten hebben we met zn vijven (alle Vietnam-gangers) rond de tafel gezeten met de laptops op schoot over visa's en bussen en vliegtuigen en geblokkeerde creditcards, kort gezegd een stressvolle avond! Ik hoorde wel na afloop dat ik voor een paar had gezorgd dat ze niet compleet gestrest werden dus dat is weer een mooi complimentje.

Nu lig ik in bed. Het is woensdag 4 oktober 23:26 en ik ga slapen.

Parting is such sweet sorrow.......