Tja, er zijn van die dagen.. waarvan je weet dat ze HET verhaal van je reis worden :)

05:00. Wekker. Wakker worden en uit de bagage die ik achterlaat in het appartement nog even snel wat extra bloesjes pakken omdat die toch wel heel handig zijn!
Ontbijtje staat voor ons klaar, iedereen zit een beetje moe te kanen, en om 05:40 vertrekken we richting het busstation. Daar aangekomen blijkt dat de tijd die op onze tickets staat verkeerd is: er was een bus om 06:00 die we net gemist hebben en de volgende gaat om 07:30.. Op onze tickets staat 06:30.. Nou hebben we meteen even tijd om wat tickets te cancelen en om de bussen te regelen naar het kitesurfen!
(Toch een gelukje dat onze vlucht van Ho Chi Minh naar Ha Noi vertraagd was van 15:00 naar 19:00, anders hadden we het vliegtuig nooit gehaald)
In de bus naar Ho Chi Minh dus. Heel veel beenruimte! Echt een meter :) mijn grote rugzak kan er gewoon liggen en mijn voeten passen er nog bij! Heerlijk :)
Wat wel heel vreemd is, is om onze paspoorten aan de man van de bus te geven zodat hij het kan regelen op de grens.. beetje spannend om je documenten weg te geven!
Na een aantal uur naderen we de grens waar we worden gedirigeerd om uit te stappen in groepen en na wat gehussel en gewacht komen we met een gecheckt visa weer bij de bus en iedereen kan naar binnen behalve Romy. Haar letter of aproval, een fotokopie gekocht op het internet, waar ze een visa mee zou moeten kunnen krijgen is niet goed. De boze meneer met onze paspoorten zegt dan ook zeer boos: no you can't go!
Wat volgt is een uur lang stressen over visa's en stempels en boze meneren maar wat eruit kwam is dat Romy niet de grens over mocht. Janne, Sophie, Vera en ik mogen wel door en na even kort te praten met Romy besluiten wij om toch te gaan en met Romy snel een andere oplossing te bedenken.
Ondertussen is onze bus vertrokken en hebben Vera en ik nog geen stempel.. De rij is vijftig mensen lang maar we mogen voordringen. Dit accepteert de boze meneer achter de counter niet dus hij stuurt ons terug. Ondertussen worden we steeds benaderd door meneertjes die maar blijven zeggen: stamp stamp wat we niet echt vertrouwen want even daarvoor gaven ze nog informatie over de visa's die absoluut niet klopte. Maar Vera weet een man te vinden die voor tien dollar onze paspoorten laat stempelen.. weer valt het me op hoe makkelijk die dingen hier mee worden genomen door iedereen! Heel vreemd.
Nou wij dus met een frisse stempel maar met een zwaar gemoed omdat we Romy alleen achterlaten met wat andere ongelukkige lotgenoten naar buiten waar Janne en Sophie een bus hebben gevonden die net wegrijdt.. Wij rennen er dus achter aan en de bus stopt en wil ons wel gratis maar Ho Chi Minh brengen! Pff we hebben vijf stoelen achter in de bus voor ons zelf!
Veel gepraat over Romy en gesms met haar over wat we moeten doen. We besluiten om te wachten tot we ergens zijn waar wij of Romy vluchten kunnen opzoeken.
In de bus draait een Vietnamese actiefilm met ninjas en pijl en boog en de slechtste edditer ooit maar ik heb het plot toch aardig snel door. De rest verbaast zich over mijn talent voor film kijken :)
In Ho Chi Minh aangekomen zoeken we een plek om geld te krijgen. We vinden een bank en ruilen al onze dollars om naar vietnamese dong! Weer een nieuwe currency om aan te wennen.. $1 is 22600 dong..
Hierna kopen we wat fruit en drinken koffie in een barretje. Vervolgens een taxi naar het vliegveld en. Na wat gehassel hebben we ingecheckt. Dit is nog wel een beetje vroeg omdat we drie uur te vroeg het vliegveld in zijn gegaan! We lopen meteen tegen onze gate aan dus we besluiten om wat rond te lopen. We vinden een plekje waar we wat warme goedkope lekkere verse dingetjes kunnen eten en zitten even rustig neer met de Wi-Fi. Dan wanner het bijna tijd is om te gaan lopen we van oplader punt naar oplader punt richting de gate.
Vertraging. De bus vertrekt om 20:05. Sophie belt onze sapa tourguide om de slaapbus van Ha Noi te laten wachten. Dit kan.
Vertraging. De bus vertrekt om 20:20 in een nieuwe gate waar we achter komen omdat na een vietnamese omroep alle mensen om ons heen verkassen.. Ondertussen zijn wij natuurlijk zeer gestrest en Sophie is flink hard aan het praten en wordt onrespectvol. We proberen het te temperen maar daardoor krijgen we de volle laag.
Het vliegtuig gaat boarden, we zitten, we vliegen, we landen in Ha Noi, we staan zo snel mogelijk buiten en rennen richting de taxi's omdat de bus nog niet weg is.
Geen enkele taxi geeft ons aandacht maar na te spreken met onze buschauffeur brengt de taxi ons naar de snelweg. Hier belt hij nog een keer met de buschauffeur en stopt midden op de achtbaansweg. We moeten uitstappen en wachten.
Na een tijdje te hebben gestaan in een roes stopt er een sierlijk verlichte bus op de snelweg! We rennen erheen en de loopjongen is druk in de weer om zo snel mogelijk onze tas binnen te krijgen! We klimmen de bus in, ik vind een driepersoons slaap bank, log de wifi in en verbaas me over de netheid van deze bus!
Nog even vraag ik me af, door mijn in slaap vallende ogen heen of we wel in de juiste bus zitten maar deze twijfel wordt weggenomen door de wificode waarmee ik dit verhaal heb kunnen delen met jullie: sapavietnam :)